پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

کودک تهران با کودک اهواز، چه فرقی می‌کند؟ آیا زاده شدن در خانواده مرفه و غیر مرفه، حضور در اهواز یا تهران و یا زندگی در آن محله یا این محله، باید سلب کننده رفاه، امنیت، آموزش، تربیت و... تا این حد باشد؟ آیا نگاه بینانسلی در ما مرده است؟ آیا فکر نمی‌کنیم که همین کودکان ۳۰ سال آینده مدیران و مجرمان همین کشور می‌شوند؟ آیا فهمی از تمدن اسلامی- ایرانی داریم یا اینکه بدلیل ضعف نظارت ها، فقط به غارت بیت المال می‌اندیشیم و تنبلی‌های قابل اعمال؟ اف بر ما و کارنامه اعمال مان. وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (واقعه، آیه ۹).

فروردین دو سال پیش بود که یکی از اعضای شورای شهر اهواز در گفتگو با رسانه‌ای از ابتلای برخی کودکان اهوازی به هپاتیت A در اثر استفاده از آب آلوده خبر داد. موضوعی که بلافاصله توسط استانداری تکذیب شد و موضوع نیز مسکوت ماند، تا ابتدای مرداد ماه سال جاری که ابتلای افراد به هپاتیت A به دلیل مصرف آب آلوده بار دیگر و ابن بار توسط شهروندان خوزستانی در قالب ویدئوی کوتاهی گزارش شد.

شاید باورش سخت باشد، اما در استانی که محرومیت از سر و رویش بالا می‌رود و تقریبا می‌توان گفت کودکان آینده‌ای در آن ندارند و محرومیت آن‌ها را می‌بلعد، حتی چاه‌های فاضلاب هم به کودکان رحم نمی‌کنند و آن‌ها را به آغوش مرگ می‌کشانند.